schrijver [ acryl, 20×20 ]
Advertenties
Schrijver
Een reactie plaatsen
Ze heeft altijd gelijk
interessant
vindt de vrijgevestigde
we plannen snel
een vervolgafspraak
jullie zwijgen al jaren samen
zo haalt ze haar gelijk
ze heeft gelijk
en ook
alles wat jij denkt
weerspreekt ze
al jouw gedachten
denkt ze immers beter
de wereld is
een vrouwentong
van mijn moeder geleerd
moet ik zeggen van mijn vrouw
maar de vrouw
die jij je daarnet gelijk gaf
dat was je vader
jongen
De vele kleuren van de zwarte hond
de vele kleuren van de zwarte hond [acryl, 40×50]
Mens en bos
Het bos kent mensenraadsels.
Bijvoorbeeld een los, bemost fietsachterwiel, bijna dadaïstisch, met zorg geposteerd tegen een paal bij de afsluiting van een bospad.
Het lag er een aantal dagen eerder nog niet.
Iemand?
Ik vermoed een verhaal.
Ik denk dat ik een stadsmens ben.
—
En hier moest ik aan denken.
Marchel Duchamp – Bicycle Wheel
De sapcentrifuge
vreemd vindt vader later
dat ze soms zo hard was en
laat hierbij iets achterwege
kijkt me aan vraagt
mededogen om wat naamloos
in het midden wacht
—
de vrouw van de man van moeder
ik verzin een zwarte hond
die voor haar spreekt die
zegt dat ze niet blind was nooit
verzoening liegen zou maar
het zat natuurlijk anders
—
onder het ongenadig mij boenen
uit liefde dus wanhopig
op hardnekkig vuil alsof ze
hetzelfde bodemloze wist waar
ze niet hém kreeg maar
met bonnetje die sapcentrifuge
—
ik replay mijn astra-de-film
op weg naar het station met
haar schouder mijn hand de kus
ze loopt kijkt om en lacht net
alsof ze niet lacht zwaait even zeven stills
stapt steeds weer in die trein en fade
—
Stem in bos.
Donderdagavond nog maar even het bos in geweest.
Gewoon of er niks gebeurd is.
Vlakbij hoor je hier het verkeer van de A1, monotoon met het vermoeden van afzonderlijke auto’s met kentekenplaat dus bouwjaar of herkomst, et cetera.
Mogelijk heeft in elke auto een bestuurder of een andere inzittende afgelopen woensdag gestemd.
Mogelijk zomaar op de bende van Baudet. Dat kan makkelijk, is zo gebeurd.
Dichtbij de snelweg zie je ze passeren, achter elkaar, dat klinkt als een gefluisterde ò met wat sj en v-w-v plus wat doppler.
Je ziet er niets bijzonders aan, net zomin als aan die wandelaars met onaangelijnde honden. We groeten elkaar vriendelijk. Het zijn heldere, oprechte stemmen van mensen, die wellicht gister ook net zo makkelijk dat ene vakje rood kleurden. Je ziet er niks van. ‘Goedenavond’ en een glimlach.
Misschien dat zo iemand af en toe écht droomt van dat trotse Nederland van ooit. Voor 1900 hadden we bijvoorbeeld Indië nog om onze superieure beschaving uit te dragen en was er geen vrouwenkiesrecht of andere gekkigheid. Weet je nog van die eigenhandig gevelde mammoet? Was je niet trots? Alles voor ons Noordse witte Nederland, want o ja: Europa hè, er was iets met de euro en vooral met grenzen of zoiets. Nee wij willen Nederland zoals dat ooit bedoeld is. Niet met dat lelijke andere van buiten.
Eén lichtpuntje? Ik hoorde een FvD’er erkennen dat het klimaat bestáát. Niet dat er een gróót probleem mee was, maar het bestond in geval.
Toch vrees ik knokploegen die zich ons en wij noemen.
Er valt weinig te gniffelen om een een verhaal, dat zich stapje voor stapje naar de jaren dertig terugpraat.
Ik stel mijn hoop op onvermijdelijke interne ruzies met welkome schisma’s. Argumenten lijken mij zinloos.
Jan Hendriks, Vrouwenparochie, 1813
De Bruin is een vage, saaie achternaam die veel voorkomt.
Waarschijnlijk is deze voor onze tak aangenomen door ene Jan Hendriks aan het eind van de 18e eeuw. Deze is geboren op 7 november 1759 in Holwerd, de tweede zoon van Hendrik Folkerts en Janke Jans. Als hij in 1794 trouwt met Baukje Hendriks Bersma vermeldt het trouwregister van de kerk niet alleen háár achternaam, maar ook die van hem, Jan Hendriks de Bruin, een eerste ‘onze’ De Bruin.
Voor zover ik weet stamt deze Jan Hendriks uit een geslacht van boerenknechten en dagloners, waarvan de eerste zonen generaties lang Hendrik Folkerts of Folkert Hendriks heten.
Hij trouwt waarschijnlijk boven (of buiten) zijn stand en ik verzin graag dat er – zeker bij haar- liefde in het spel was. Waarom ook niet?
Dit is in ieder geval bekend: zijn schoonvader had geld en aanzien, misschien door zijn huwelijk met Janke Stelwagen; een vrouw uit een gegoede familie uit Emden. Hendrik Bersma was lommerdhouder en speelde bank in Holwerd. Hij wás iemand en zijn zoon, dus de zwager van Jan, had er een kroeg.
Je weet dus niet veel van zo’n verleden. Er zijn wat namen, wat akten, wat volkstelling-achtige lijsten.
Er zijn daar tussendoor heel wat mogelijkheden geweest om in de vernieling te raken. Ook toen.
Het waren grimmige tijden met oorlog, jaar-zonder-zomer, misoogst, hongersnood, ziekte en Baukje sterft.
Het gaat overduidelijk mis met Jan Hendriks. Hij raakt alles kwijt, mogelijk ook het contact met zijn kinderen.
Het lijkt erop dat zijn schoonfamilie hem heeft laten stikken.
Hij gaat zwerven, maar komt niet ver, een kleine 20 km vanuit zijn Holwerd, Vrouwenparochie in het Bildt, en daar sterft hij tussen vreemden.
Hieronder de scan van zijn overlijdensakte.
In het jaar een duizend acht honderd en dertien, den Elfden dag de maand Februarij zijn voor ons Maire Officier van den Burgerlijken Staat der Gemeente van Vrouwen Parochie Departement Vriesland, Canton Hallum – gecompareerd Tjerk Cornelis van der Saag, oud drie en veertig jaren van Beroep Boere arbeider woonachtig onder Vrouwen Parochie, en Jacob Alberts Molenaar oud zes en dertig jaren, van Beroep Boere arbeider
welke ons verklaard hebben dat Jan Hendriks de Bruin, geboortig na beste weten van de comparanten , te Holwert, zijnde aan hun de Naam Zijns ouders onbekend oud gissing Twee en Vijftig Jaren houdende een zwervend leven
op den Tienden dag der maand Ferbruarij des nademiddags ten Twee uren,in de Huisinge № 31 te Vrouwen Parochie, ten huise van Gerryt Doekes Siderius alwaar dezelve ter bede geinkwartierd was is overleden; en hebben de Declaranten deze Acte, na dat hun dezelve was voorgelezen, nevens ons onderteekend. verklarende de tweede comparant niet te kunnen Schrijven en niet bevriend aan de overledene
Tjerk Cornelis van der Saag
R.F. de Jong
Als je weet wat je zoekt kan je deze scan vinden via AlleFriezen.
Ik wist wat ik zocht.
Pake had het allemaal al uitgezocht, ik denk op de motorfiets naar Holwerd en door papier worstelen. Hij kwam rond 1950 even ver in de familiegeschiedenis als ik nu via het internet.
Zijn zoon heette ook Jan.
Pake hechtte eraan dat deze niet via via naar deze Jan Hendriks is vernoemd.
Het was een hele andere Jan. Een latere Jan.
Ik ben bang dat hij gelijk heeft.
