De opdracht (cursusje) eergister was: “Schrijf op dit A4’tje in potlood de drie gedachten die je nu denkt” (Je denkt er meestal 100).
Dit gedaan en afgewacht.
Vervolgopdracht: “Wis die tekst uit met wasco. Zwart.”
Dit gedaan en me verbaasd over hoe verschillend anderen hun tekst hadden uitgewist. Ik had immers de enig denkbare methode toegepast. Uitwissen van tekst vertelt misschien iets over de oorspronkelijke inhoud. (Razend, stevig aangezet zwart / bescheiden maar inzwart precies vierkant blokje / artistiekerig, losjes gekrabbel (ik).)
Overigens, hoe ik ook mijn best doe, ik weet niet meer welke gedachten ik dacht en opschreef. Dit bevalt me niet, hoewel die gedachten niet van belang waren. Was uiteindelijk iets met emoties of zo iets.
Wel weet ik drie gedachten van gistermiddag, misschien omdat ik ze opschreef en niet weggepoetst heb.
1. De kapster heeft haar haar nog donkerder geverfd, denk ik, maar ik weet het niet zeker.
2. Dit kappersbezoek is een euro duurder dan het vorige, denk ik, maar ook dit weet ik niet zeker.
3. Een gedachte bij elke knipbeurt: ik word akelig kaal, waar vroeger mijn kruin was. Dit is zeker. Helpt geen wasco aan.
Maar ik vergeet het wel steeds, totdat de kapster weer met die spiegel achter me staat met dat “goed zo, achter ook?”

.