we vergeten veel
we bespreken het andere
we zitten dagenlang aan rare tafels
we zijn contactpersonen
we kennen elkaar al heel erg lang
we zijn niets zonder onze stem en stilte
we vergeten nog meer
we zwijgen om niet te verzwijgen
we spreken over wat niemand aangaat
vandaag bijvoorbeeld zullen we heel precies uitgummen
—
De opdracht (cursusje) eergister was: “Schrijf op dit A4’tje in potlood de drie gedachten die je nu denkt” (Je denkt er meestal 100).
Dit gedaan en afgewacht.
Vervolgopdracht: “Wis die tekst uit met wasco. Zwart.”
Dit gedaan en me verbaasd over hoe verschillend anderen hun tekst hadden uitgewist. Ik had immers de enig denkbare methode toegepast. Uitwissen van tekst vertelt misschien iets over de oorspronkelijke inhoud. (Razend, stevig aangezet zwart / bescheiden maar inzwart precies vierkant blokje / artistiekerig, losjes gekrabbel (ik).)
Overigens, hoe ik ook mijn best doe, ik weet niet meer welke gedachten ik dacht en opschreef. Dit bevalt me niet, hoewel die gedachten niet van belang waren. Was uiteindelijk iets met emoties of zo iets.
Wel weet ik drie gedachten van gistermiddag, misschien omdat ik ze opschreef en niet weggepoetst heb.
1. De kapster heeft haar haar nog donkerder geverfd, denk ik, maar ik weet het niet zeker.
2. Dit kappersbezoek is een euro duurder dan het vorige, denk ik, maar ook dit weet ik niet zeker.
3. Een gedachte bij elke knipbeurt: ik word akelig kaal, waar vroeger mijn kruin was. Dit is zeker. Helpt geen wasco aan.
Maar ik vergeet het wel steeds, totdat de kapster weer met die spiegel achter me staat met dat “goed zo, achter ook?”
.
.
het blad
van de beuk bij de berk
bij de berk van de linde
van de linde bij de kastanje bij de eik
weinig wind
een beetje blad
bij de els
bij de es de esdoorn
bij de goudiep de iep
bij de vogelkers
bij de lijsterbes
bij de vlier de wilg de wilg de wilg
meer blad
bij de catalpa
van de ginkgo biloba van de acacia
iets meer wind
nog meer blad
van de amerikaanse eik van de esdoorn van de plataan
bij de eik bij de beuk
wat blad
een beetje wind
wat gevallen zeer goedgemutst blad
best ver van de boom
niet eens zoveel wind
.
ineens is iemand weg
tenminste
als die weg is
want wat is weg
nooit ergens geweest
wat niet bestaande woorden
een personage in andermans tekst
men weet van niets en er is geen strijdbijl
.
De Grift
Nog maar eens de wandeling.
Terwijl het stromende water van de Grift herfstblaadjes meevoert, verzin ik dat op elk blaadje een boos betoog staat vol akelige bijvoeglijke naamwoorden en waarin capslock niet wordt geschuwd. Kwaadaardig zelfs, zo’n woord dat ik bijna vergeten was.
De blaadjes verdwijnen uit zicht. Prettig. Dat wel, maar veel verandert het niet. Een aangeleerde poging tot coping. Meer niet.
Iets anders. Ik heb ooit iemand gekend die zes vingers had. Aangenaam gezelschap, dat was die met vijf vingers ook geweest.
Mooi dat er even plaats was voor deze gedachte. Hoeft niet echt waar te zijn. Dit niet.
Vuige leugens zijn andere dingen.
Zwarte bal
Vrijdag lag in het bos tussen de takken een mooi zwart ding. Een rimpelige bal.
Ik hoop dat een paddenstoel is, een volgens Google zeer zwart geworden zwartwordende bovist, maar voor hetzelfde geld is het een niet door de hond teruggevonden bal van de baas en ikzelf heb een stressbal die er sprekend op lijkt.
Het raadselding niet opgepakt, zeker niet stukgemaakt. Vrede gesloten en rustig verder gegaan met ons nogal uitzichtloze werk deze ochtend en al die vrijdagen daarvoor: het uitroeien van invasieve exoten. Leuk. Vogelkers! Knip knip, aanstiften met naamloos gif en de volgende. En de volgende. Etc.
Met zijn tweeën en het bos is groot.
Het heeft al zeven weken niet geregend op vrijdagochtend. Mooi zo.
doe maar niet
zeg het niet
of je het weet
weet ik niet
je weet het niet hè
zeven letters lang
weet je
tussen spaties
weet je niks
dat wist je toch
doe het niet
zeg maar niets
droom of vergeet
simpelweg weet
heel even zeven letters die
linkrot [ acryl, 30×24 ]
